Türkiye’de yazılım sektörü büyük bir değişikliğin eşiğinde. Bu değişiklik o kadar temelde olacak ki; bu sürece hazırlık yapmamış şirketler verimsiz ve hatta iş yapamaz hale gelecek. Pandeminin hayatımıza kattığı uzaktan çalışma beklentisi ile Türkiye’nin ekonomik gerçeklikleri, özellikle döviz kurlarındaki sert hareketlilik yazılım sektöründe insan kaynağı kıtlığına ve buna bağlı olarak ciddi maliyet artışlarına sebep olmakta. Bu sebeple orta vadede ana faaliyet alanı yazılım sektörü olmayan küçük ve orta ölçekli şirketlerin yazılım ekipleri bulundurması giderek zorlaşacak.
Pandemi sebebiyle tüm dünyadaki şirketler uzaktan çalışma yöntemini denemek zorunda kaldı. Özellikle yazılım faaliyetlerinin, uzaktan çalışma koşullarında en az yerinde çalışma kadar etkili olduğu görüldü. Tabi ki yazılım sektörü pandemi ile uzaktan çalışmaya geçen tek sektör değil; fakat doğası gereği küreselleşmeye en uygun sektörlerin başında geliyor.
Örneğin, bir proje yöneticisi ya da müşteri hizmetleri temsilcisi uzaktan çalışabiliyorken, aynı işi yabancı bir şirkette yapabilir hale gelmesi için dil, kültür ve bölgesel bilgi eksikliklerini gidermesi gerekecektir. Aynı senaryoyu bir yazılım geliştirici için düşündüğünüzde ortaya farklı bir resim çıkar. Hali hazırda kullandığı kaynakların çoğunluğu yabancı dilde olup, müşteriler ile neredeyse teması bulunmayan yazılım geliştiricinin önünde benzer engeller yoktur.
Sektörün küreselleşmeye uygun olması, uzaktan çalışma gerçeğiyle birleşince şirketler yazılım kaynaklarını küresel olarak aramaya başladılar. Bunların üzerine, Türkiye’deki ekonomik koşulları eklediğimizde Türkiye’nin neden yabancı şirketler için çekici bir yazılım geliştirme kaynağı haline geldiği anlaşılabilir.
Sonuç olarak Türkiye’de yazılım geliştiricilerin maliyetlerinde ciddi artışlar gözleniyor. Çok değil 2021 yılı başında kıdemli yazılım geliştiriciler için geçerli olan maliyetler şu anda yeni mezun yazılım geliştiriciler için öngörülüyor. Genel olarak sektörün maliyetlerini %300’lere varan, özel durumlarda ise çok daha yüksek oranlarda arttı. Ayrıca “The Great Resignation” denilen olgu ve her köşede beklediği hissedilen küresel fırsatlar bu artışların devam edeceğini hissettiriyor. Bunların doğal bir sonucu olarak şirketlerin kaynakları uzun süre ellerinde tutma yeteneği de zedelenecek.
İşte bu sebeplerle küçük ve orta ölçekli şirketlerin bünyelerinde bir yazılım ekibi bulundurmasının mantığı ortadan kalkacak, ancak bu şirketlerin yazılım ihtiyacı devam edecek. Peki şirketler bu değişime nasıl hazırlanabilir? Bu yeni paradigma içerisinde yazılım süreçleri nasıl ilerleyecek?
Bu soruları cevaplarken ilk olarak asıl işi yazılım olan bir yazılım evi ile asıl işi yazılım olmayan bir şirketin arasındaki şu farkı not etmek gerekir: Bir yazılım evi asli gelir ve karlılık kaynağı olan yazılım ekibinin verimliliğini detaylı bir şekilde takip etmek ve en yükseğe çıkaracak önlemleri almak zorundadır. Bunun aksine asıl işi yazılım olmayan bir şirket, bünyesindeki yazılım ekibinin verimliliği ile bu kadar ilgilenmemektedir. Dolayısıyla birebir aynı kişilerden oluşan ekip; bir tarafta tam verimle çalışırken, diğer tarafta üçte birlere varan düşük bir verimle çalışacaktır.
Şimdiye kadar çizdiğimiz çerçeve içerisinden bakınca aslında bu yeni paradigmaya hazırlanmak için yapılması gerekenler kendisini ele vermektedir. Küçük ve orta ölçekli şirketlerin elinde tutamayacağı ya da yerini aynı bütçeler ile dolduramayacağı yazılım ekiplerini, bu alana özelleşmiş yazılım evleri oluşturabilecek. Aynı ekipleri daha verimli çalıştırabilecek olan bu yazılım evleri aynı bütçeler ile benzer kapasite sağlar hale gelebilecek. Dolayısıyla sürekli değişen bir yazılım ekibi yerine, bir yazılım evi ile çalışarak hem planlama esnekliği hem de faturalandırma sebebiyle muhasebe açısından kolaylık sağlanacak.
Sorumuza geri dönecek olursak: Peki şirketler bu değişime nasıl hazırlanabilir?
Yazılım kaynaklarının çalışma şekli ve ücret beklentilerinin kalıcı olarak değiştiğini kabul etmeliler. Pandemi bize iş hayatındaki her şeyin çok hızlı değişebileceğini gösterdi; fakat bazı değişikliklerin kalıcı olmadığını biliyor ya da umut ediyoruz. Yazılım ekiplerinin çalışma şekli beklentisi ya da ücret beklentisindeki değişikliğin geçici olmadığını en azından daha uzun soluklu bir süreç olacağını kabul edip, bu çerçevede planlama yapılması gerekiyor.
İş analizlerini ve iş bölümlemelerini belirli kişilere göre değil, kendi içerisinde tutarlı, anlaşılır şekilde belirlemeye başlamalılar. Yazılım geliştirme sürecinde iş analizi ya da bölümlemesi yapılırken, yazılımcıların konu ve yazılımın kendisi hakkında derinlemesine bilgi sahibi olduğu yaygın bir ön kabuldür. Bu sebeple analizde belirli kısımlar atlanır, bölümlemede bazı adımlar geleceğe bırakılır. Yerleşik bir yazılım ekibinin olmadığı durumda ise ilk ön kabul geçerli olmadığından bu eksiklerin baştan giderilmesi şarttır.
Üçüncü şahısların, güvenlik açığı oluşturmayacak şekilde, yazılım geliştirme ihtiyaçları doğrultusunda sistemlerine erişebilmesini sağlamalılar. Artık içeride kalıcı bir yazılım ekibi olmayacağı, dış kaynakların da tahsisli çalışmayacağı var sayımı ile sadece belirli kişilere iç erişim sağlanarak yazılım geliştirme ve test süreci için gerekli kaynaklara ulaşım güvenliği sağlanamayacak. Bu sebeple bu erişimin üçüncü ve belirsiz kaynaklara sadece gerektiği kadarı ile verilmesi, ya da sadece gerek ve yeter kopyaların dışarıda oluşturulabilmesi için gerekli çalışmaların yapılması gerekmektedir.
Sonuç olarak Türkiye’de yazılım sektörünün işleyişi ciddi bir şekilde değişmek üzere. Şirketlerin bu değişikliğe hazırlanması iş devamlılığı açısından kritik bir öneme sahip. Bu hazırlık süreci şirketleri alışkanlıklarının dışına çıkmaya ittiği gibi, yanlış uygulamaların iş akışına dahil edilmesi gibi riskleri de barındırıyor. Bu sebeple, şirketlerin bu dönüşümün kapılarına gelmesini beklemeden hazırlıklarına başlamaları ve konunun uzmanlarından destek almaları önemli.
Yazılım süreçlerinizde dönüşüm ve diğer teknolojik ihtiyaçlarınız için bize ulaşabilirsiniz.
Comentários